تحقیق هشدارها و تحذیرات قرآن.

تحقیق هشدارها و تحذیرات قرآن

مقطع تدریس:متوسطه اول (هفتم – هشتم - نهم)

فرمت فایل: ورد

تعداد صفحات: 143

بخشی از متن

.‌ ضرورت پرداختن به موضوع هشدارها

خداي بزرگ در حدود سي آيه از قرآن مجيد، پيامبر اسلام را با عنوان «منذر» معرفي ميكند كه هدف از برانگيخته شدنش، ترساندن مردم و هشدار به آنهاست.1

در برخي از اين آيه ها، پيامبر، منذر صرف معرفي و در بعضي ديگر، به جنبه بشارت دهندگي آن پيامبر بزرگوار نيز اشاره شده است. آيه هايي كه در آنها تنها از ويژگي انذار و هشداردهندگي پيامبر سخن آمده، بيش از مواردي است كه ويژگي بشارت دادن، در كنار هشدار دادن آمده است كه اين خود، گوياي اهميت مسئله هشداردهي از نظر خداوند است. بدين منظور، در سوره «دخان»، خداوند پس از اينكه به نزول قرآن در شبي مبارك، يعني همان شب قدر اشاره مي‌كند، دليل اين انزال را هم بيان مي‌فرمايد:«إِنَّا كُنَّا مُنذِرِينَ؛ همانا ما هشداردهنده ايم». (دخان: 3)

با دقت در اين تعبير، درمي يابيم، يكي از هدف هاي اصلي نزول قرآن، هشداردهندگي آن بوده است و خداوند خود را در اين آيه، هشداردهنده‌اي معرفي مي‌كند كه با نزول قرآن، هشدار دادن را محقق كرده است. همچنين، اين تعبير بر اين دلالت دارد كه هشداردهندگي خداوند كه اين‌ بار به وسيله پيامبر اسلام و قرآن انجام شده، چيز تازه اي نيست، بلكه انذار و هشدار دادن، سنت هميشگي خداوند است. ازاين رو، اين انذار همواره از راه وحي به فرستادگانش، در امت‌هاي گذشته جريان داشته و خداوند در هر دوره اي، پيام آوري را برمي انگيخت تا بشر را انذار كند2 و اين بار، با نزول قرآن بر پيامبر، زمينه هاي هشدار دهي به بشر را فراهم كرده است. اين مفهوم، در برخي ديگر از آيه ها نيز آمده است. از جمله مي‌فرمايد:

تَبارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقانَ عَلي‏ عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعالَمِينَ نَذِيرًا. (فرقان:1)

بزرگ [و خجسته] است كسي كه بر بنده خود فرقان [كتاب جداسازنده حق از باطل] را نازل فرمود تا براي جهانيان، هشداردهنده‌اي باشد.